ادعای مداوم مدرن مبنی بر اینکه لژیون‌های رومی گاهی با نمک رستورانی پول می‌گرفتند، بی‌اساس است.
کلمه سالاد در لغت به معنای «نمک‌شده» است و از رویه روم باستان در نمک‌زدایی سبزیجات برگ‌دار آمده است.
جنگ ها بر سر نمک رستورانی بوده است. ونیز بر سر این محصول با جنوا جنگید و پیروز شد و نقش مهمی در انقلاب آمریکا داشت.
شهرها در مسیرهای تجاری زمینی با وضع عوارض، ثروتمند شدند، و شهرهایی مانند لیورپول با صادرات نمک استخراج شده از معادن نمک چشایر شکوفا شدند.
دولت های مختلف در زمان های مختلف مالیات نمک را بر مردم خود وضع کرده اند.
گفته می شود که هزینه سفرهای کریستف کلمب از تولید نمک رستورانی در جنوب اسپانیا تأمین می شد و مالیات ظالمانه نمک در فرانسه یکی از علل انقلاب فرانسه بود.
این مالیات پس از لغو، زمانی که ناپلئون به امپراتوری رسید تا هزینه جنگ های خارجی خود را بپردازد، مجدداً وضع شد و تا سال 1946 در نهایت لغو نشد.
در سال 1930، مهاتما گاندی جمعیتی متشکل از 100000 معترض را در “راهپیمایی دندی” یا “سالت ساتیاگراها” رهبری کرد، که در طی آن آنها نمک خود را از دریا به عنوان نمایش مخالفت خود با مالیات نمک استعماری درست کردند.
این اقدام نافرمانی مدنی الهام بخش بسیاری از هندی ها شد و جنبش استقلال هند را از جنبشی نخبه گرا با حمایت کمی از مردم به یک مبارزه ملی تبدیل کرد.
نمک رستورانی بیشتر کلرید سدیم (NaCl) است. نمک دریا و نمک استخراج شده ممکن است حاوی عناصر کمیاب باشند.
نمک استخراج شده اغلب تصفیه می شود. بلورهای نمک نیمه شفاف و مکعبی شکل هستند. آنها معمولاً سفید به نظر می رسند اما ناخالصی ها ممکن است رنگ آبی یا بنفش به آنها بدهد. هنگامی که در آب حل می شود، کلرید سدیم به یون های Na+ و Cl− جدا می شود و حلالیت آن 359 گرم در لیتر است.
از محلول های سرد، نمک به صورت دی هیدرات NaCl·2H2O متبلور می شود.
محلول های کلرید سدیم خواص بسیار متفاوتی با محلول های آب خالص دارند. نقطه انجماد 21.12- درجه سانتی گراد (6.02- درجه فارنهایت) برای 23.31 درصد وزنی نمک، و نقطه جوش محلول نمک اشباع حدود 108.7 درجه سانتی گراد.
