تاریخچه چرم
منظور از پوست یا پوست به طور کلی اپیدرم حیوانات است که از مو، الیاف عضلانی، گوشت رها شده و متعاقباً تحت فرآیندهای دباغی قرار می گیرد تا آن را ضد پوسیدگی، مقاوم و نگهداری طولانی مدت کند.
تاریخچه چرم شنی به دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گردد، زمانی که مردان از حیوانات برای تغذیه خود استفاده می‌کردند و متعاقباً پوست آنها را می‌کردند تا از پوست به عنوان ابزاری برای محافظت از خود در برابر سرما در فصول زمستان استفاده کنند.
چرم اثاثه یا لوازم داخلی از پوست های بزرگ به دست می آید که باید حداقل اندازه 3.60-3.80 متر مربع داشته باشد و ویژگی های اصلی باید نرمی همراه با کشش کم باشد تا در حین استفاده تغییر شکل ندهد.
چرم مبلمان به چند دسته تقسیم می شود:
آنیلین دانه کامل: چرم‌هایی که پوششی ندارند، ویژگی‌های اصلی کت حیوان را حفظ می‌کنند و هر مرحله تکمیلی به اصلاح رنگ ها و فرآیند ضد آب کردن سطح محدود می شود.
دانه کامل نیمه آنیلین: چرم‌هایی که با لایه‌های سبک پلیمری ساخته شده‌اند که اجازه می‌دهد عیوب کوچک را بپوشاند.
دانه تصحیح شده: دانه های پوست به آرامی سمباده می شود تا عیوب جزئی از بین برود و متعاقباً با لایه هایی از پلیمرهای رنگدانه تکمیل می شود.
سفت شده: دانه های پوست به طور کامل ساییده می شود تا عیوب آشکار از بین برود، سپس سطح با چاپی بازسازی می شود که طرح انواع مختلف دانه گل را بازتولید می کند و در نهایت، سطح با استفاده از رزین های رنگدانه در پراکندگی آب به پایان می رسد.
نوبوک: چرمی که سطح آن کمی ساییده شده است تا ظاهری مخملی به آن بدهد.
نوشتار: چرم دانه ای طبیعی بدون هیچ گونه چاپی که به همین دلیل دانه اصلی را حفظ کرده است، زیرا هیچ کاری برای اصلاح مکانیکی آن صورت نگرفته است، با یک اثر روشن کننده و ظاهر کمی کهنه.
بنابراین، چرم می تواند برخی از بی نظمی ها مانند خراش، زخم، نیش حشرات، تفاوت دانه های کم در ظرافت را ایجاد کند که به عنوان عیب تلقی نمی شود، بلکه تضمینی برای طبیعی بودن چرم است.
این چرم موم شده است، از جمله ویژگی های آن این است که به راحتی خراشیده می شود، که ظاهری “زنده” به سطح می دهد.
